ClubEnsayos.com - Ensayos de Calidad, Tareas y Monografias
Buscar

Resumen Del Libro O ÚNICO QUE QUEDA É O AMOR (Agustín Fernández Paz)


Enviado por   •  22 de Mayo de 2013  •  6.518 Palabras (27 Páginas)  •  2.640 Visitas

Página 1 de 27

O ÚNICO QUE QUEDA É O AMOR (Agustín Fernández Paz)

UN RADIANTE SILENCIO

Narra a historia de Sara, executiva capaz e competitiva que busca unha pequena saída á rutina diaria cambiando a cafetería habitual pola dunha nova librería que acaban de abrir ó pe do banco onde traballa.

Cando entra por primeira vez asómbralle a cantidade de libros que había e tamén lle asombra unha especie de pequena cafetaría na que a xente toma o seu café mentres len un libro. Curiosea polos andeis e compra algúns libros que le con ansia. Tamén vai atopando polos andeis tarxetas con citas de libros, coma se fosen expresamente deixadas para ela, coma se alguén estivese a manter unha charla con ela,

co cal pensa que algún dos habituais do local pode ser o seu admirador e os seguintes días trata de des-cubrir quen. Xorde o namoro ás cegas, pero como non descobre quen é o seu admirador deixa de ir á li-braría. Pablo, o libreiro, apesárase enormemente ao decatarse de que Sara non é tan lista como el imaxi-naba e non puido descubrir que él era o seu admirador secreto e que deixando de ir lle rompera o cora- zón. Decide queimar as tarxetas que lle tiña preparadas, coma se fosen cartas de amor, para irllas deixan do días vindeiros.

A miña opinión sobre este conto é que é unha historia moi pasteleira pero á vez bastante tenra porque mostra a parte cariñosa das persoas nesta sociedade gris e negra.

AMOR DE AGOSTO

Esta historia trata dun rapaz que aos dezasete anos traballaba nun taller mecánico chamado Bordelle, en Vilarelle, que se namora de Laura, a filla do seu xefe, á cal invita a bailar nas festas de Vilarelle. Tras bailar sepáranse do grupo de amigos e vanse á carballeira do pobo a ver a chuvia de estrelas fugaces e liáronse, razón pola cal o pai de Laura despediu o rapaz que marchou a traballar a Barcelona co seu pri-mo. Pero non se esqueceu de Laura e escribíalle cartas. Moitos anos despois Laura mandoulle unha últi-ma carta que dicía que deixase de mandarlle cartas, pois o seu prometido podería decatarse e ela non quería que tal cousa sucedese. Despois de moitos anos voltou ao pobo pero ela xa estaba con outro e xa queimara as súas cartas. Agora….casado e con fillos volve só outra vez a Vilarelle á carballeira onde descubriu o seu primeiro amor para queimar as cartas nas que puxera tanto cariño e aprezo.

A miña opinión sobre este conto é que se pode sacar unha gran lección coma non renderse nunca, pero coa parte negativa, que neste caso é que se non te rendes e é un amor non correspondido,

arráncanche o corazón e patéancho ata que pareza unha uva pasa.

O conto tamén nos presenta o panorama da emigración dentro do Estado: o asentamento e crea-ción dunha familia noutro lugar, a falta de raíces da parella e dos fillos na terra, o esforzo do emi-grante saudoso por manter algún lazo, aínda que sexa remoto, co lugar onde naceu.

ESTA ESTRAÑA LUCIDEZ

O que conta a historia é un can, Argos, e conta que todalas noites ve coma o seu amo olla as ventás da casa dunha muller. Lembra cando o seu amo a coñeceu paseando cun can e namorárase d' Ela o día que a viu lendo un libro sentada nun banco da praia. Esquecíase algo do seu can pero él estaba felíz posto que seu amo tamén o estaba. Pero un día o dono xa non volveu con ese brillo nos ollos; é máis veu moi triste e meteuse no seu cuarto. O can consolouno moito naqueles difíciles días pero os paseos eran máis curtos e pouco divertidos. O amo provou sorte con outras tres mulleres pero non puideron reemprazar o espazo baleiro que deixou aquela moza no seu corazón. Un día foron a vila na que nacera, e despois de comer foron en busca dun lugar que o seu amo recordaba de pequeno. Cando se dispuñan a volver a casa comezou a chover, montáronse no coche, tronaba e chovía con moita intensidade e non se vía ben, só puido ver unha brillante luz acercándose ao coche que terminou coas súas vidas. Agora son fantasmas e teñen que vivir un ano no mundo dos vivos, el mira o seu amo que supervisa todos os movementos da rapariga da que estivera namorado, o fox terrier dela intenta cheiralo mais non pode velo nin el pode ladrar. Hoxe acabase o ano do que dispoñen para estar no mundo dos vivos, o can mira como o seu amo vai desaparecendo entre a néboa.

Este conto gustoume moito en especial pola ficción de que despois de morrer se pode seguir sen-tindo e porque, á parte diso, a historia pareceume mellor enfocada dende o punto de vista do can que se a tivese contado o amo.

UNHA HISTORIA DE FANTASMAS

A narradora acórdase de cando, facendo o camiño de Santiago dende Pamplona, un señor contoulle, mentres estaban nunha velada nocturna dunha posada, o conto dun accidente de coche que deixou viúva a unha muller. No hostal xa ben entrada a noite un compañeiro de viaxe decide que sería divertido contar historias e cada un conta unha ou algunhas rimas dalgún libro que lles gustase. Entón un home conta a

traxedia que sucedeu alí a menos dun quilometro. Era a tráxica historia dunha parella que casara hai pouco, e que nunha noite, volvendo en coche por unha estrada e cruzando por esa ponte, o marido perdeu o control do vehículo por culpa dunha mancha de aceite que deixara o camión facía unhas horas. O marido morreu no acto pero a súa muller logrou salvar a vida. Despóis daquel tráxico suceso a pobre muller estaba triste todo o día e, as veces, con calquera ruido facíase a ilusión de que o seu marido seguía na casa. Refuxiouse na lectura e pasou bastante tempo buscando un libro de segunda man que lle regalara o seu home do mesmo autor que o poema da nosa protagonista. Pero un bo día, despóis de comer cos seus páis, ocultando a tristeza que seguía tendo, volveu a casa e esta estaba impregnada do olor do perfume do seu marido. Este cheiro facíase moito máis forte no seu dormitorio onde atopou o seu libro, pero o máis curioso e que tiña a sensación de que non estaba soa na casa a parte do seu can. Despóis da fantasmagórica historia de este home todos marcharon para cama e a nosa protagonista quedouse coas ganas de preguntarlle un montón de cousas. Á mañá seguinte agardou bastante rato a que o home ao que buscaba saíse pero no foi así. Preguntoulle ao dependente sobre o accidente que lle contara e iste respondeulle e trouxolle os periódicos que relataban a historia, posto que ese mesmo día abriran o restaurante. Non tardou en atopar a noticia na que aparecían unha foto do accidente e outra do home que perdeu a vida. Era o mesmo que lle contara a historia.

Este conto non me gustou moito porque non fun capaz de palpar

...

Descargar como (para miembros actualizados)  txt (36.7 Kb)  
Leer 26 páginas más »
Disponible sólo en Clubensayos.com