Filosofía moral

filosofía moral

1. As teorías éticas.

Unha teoría ética é un intento de comprendere xustificar a conducta e os códigos morais do ser humano; é decir, formúlanse diferentes preguntas relativas aos principios, valores e normas morais.

Clasificación das teorías éticas:

 Éticas da felicidade parten da existencia dun fin principal. Os actos humanos son bos cando favorecen a consecución dese fin e son malos cando nos apartan de conseguilo. A felicidade pódese entender así:

• As éticas hedonistas poñen este fin no pracer.

• As éticas eudemonistas poñen este fin na felicidade entendida como autorrealización.

 Éticas da xustiza: son as que defenden a absoluta autonomía ética das persoas: estas deben comportarse de acordo cos ditados da súa propia conciencia mroal e as súas leis.

2. Éticas da felicidade.

2.1 Éticas hedonistas.

(Epicuro de Samos, Jeremy Bentham e John Stuart Mill).

• Epicuro de Samos.

Todos os seres humanos buscan o pracer, en consecuencia, o pracer é bo e a dor é mala.

Distingue entre os praceres do corpo e os da alma. Pero os auténticos praceres son os da alma (intelectuais).

“Ausencia de dor no corpo e de turbación na alma”.

• Jeremy Bentham.

A natureza colocou aos seres humanos baixo o imperio do pracer e da dor. Non existe ningún ben superior ao pracer e todo problema consiste en incrementar o pracer e diminuír a dor. Propón unha especie de cálculo consistente en realizar a relación entre os praceres e as dores. A auténtica virtude consiste en calcular correctamente a relación entre os praceres e as dores.

Segundo Bentham, non abonda con se preocupar polo pracer e a felicidade propios, senón que debemos buscar a maior felicidade posible para o maior número de persoas.

• O utilitarismo de John Stuart Mill.

Mill atende ademais de á intensidade do pracer, á súa calidade, subliñando a superioridade dos praceres intelectuais e os morais respecto dos materiais. De acordo cos seus principios altruístas, intenta facer compatible os intereses propios cos da sociedade.

2.2 Éticas eudemonistas.

(Aristóteles e Tomé de Aquino).

• Aristóteles.

Analiza as facultades humanas, é dicir, a natureza humana. Os seres humanos posúen diferentes facultades das cales unhas son comúns a outras especies e outras son exclusivas da natureza humana.

As facultades propias son o entendemento e a vontade, polo tanto, a consecución da auténtica felicidade dependerá do exercicio correcto delas. Así, a auténtica felicidade humana consiste na contemplación da orde e a beleza do Cosmos e da auténtica realidade das cousas. Só os auténticamente sabios poden ser felices.

• Tomé de Aquino.

O consecución da felicidade

...