Comentario Do Poema "Castellanos De Castilla"
Enviado por cristinocha • 3 de Junio de 2012 • 327 Palabras (2 Páginas) • 10.277 Visitas
Castellanos de Castilla de Rosalía de Castro:
Este é o cuarto poema do seu libro “Cantares Gallegos” publicado o 17 de maio de 1863. Nos versos iniciais podemos observar como teñen a estructura dunha estrofa popular que actúa como retrouso e que vai grafiada con letra cursiva. A continuación elabora unha glosa. Este procedemento aparece na maioría de composición de cantares e inspiróuse no “Libro de los Cantares” de Antonio Trueba.
Canto a temática o poema presenza unha estructura narrativa, xa que conta un feito real, como é a participación dos galegos na sega de Castela e recibían maltrato. Castilla por herencia recibiu un reino nexionado e vixente ata 1833, pasamos de Reino a Rexión e Provincia. O maltrato a Galiza proven da rudeza de aquela xente, que rebeláronse contra a autoridade e que para derrotalos prohibíronlle o comercio exterior. Isto provocou a migración a Castela, onde o galego era maltratado.
Rosalía fala deste maltrato en toda a súa obra, nos primeiros versos con:
“cando van, van como rosas;
cando vén, vén como negros”
refiríase a que volvían a Galiza cunha tez cun ton bastante oscuro polo exceso de traballo. Tamén vai a un caso máis extremo, a morte. Podemos observar un ton máis romántico na terceira estrofa xa que narra como quere que volva alguén bastante importante para ela, o que tamén conta con abusos en Castilla. A maioría dos seus versos expresan un lamento hacia os galegos que partiron a Castela, ahí recibiron un trato vexatorio e como volven igual de pobres e cun aspecto demacrado pero tamén conta un ton subxectivo, no que culpa a quen causa a morte, que son os castellanos. Modosamente con versos coma:
“Foi a Castilla por pan
e saramagos lle deron;
déronlle fel por bebida.
Peniñas por alimento.”
E dunha maneira máis directa con:
“¡Casteláns, casteláns,
tendes corazón de fero!”
Este poema ten un gran carácter reivindicativo e tamén nos chama a atención como Rosalía o expresa con formas de lenguas coloquiais coma o seseo, a gheada e diferetentes vulgarismos.
...