Teatro Galego do Seculo XIX

Teatro Galego do Seculo XIX:

1-Introducción:

Indicar de principio que o teatro galego do XVIII é practicamente inexistente, nada conservado nin atopado ata o de agora, exceptuando o que hai pouco se ten descuberto: un chamado “Papel de Toribio” onde se recollen as respostas en verso, manifestadas por este personaxe nunha peza teatral extraviada, atribuída ó s XVIII pero de escaso valor pola sua brevidade.

Cando podemos falar realmente de teatro galego (autores, editores, actores, directores, grupos, ensaios, representacións…) é no s. XIX, o século do Rexurdimento.

Ata ese momento falabamos de pura anécdota, de elementos illados, de obxectos raros de coleccionista: agora xa hai a intención de facer teatro, de dotar á literatura galega deste xénero literario do que carecía. É nesta época cando se fan os intentos teóricos e prácticos para dotar á Literatura Galega do xénero teatral.

Co século do Rexurdimento empeza a verdadeira historia do teatro galego, ainda que queda oculto pola grandeza da lirica. O profesor Alonso Montero hai pouco escribia na prensa que quizais estea perdida nalgures unha peza teatral da autora Rosalía de Castro, o que se´ria importante para a dramaturxia galega. Sería doado que alguén traballase na procura de acher dito documento literario polo interesa que, sen dúbida, poidera ter. Dicir como curiosidade que Rosalia de moza fixo de actriz

Reflectiremos agora o máis importante do coñecido do teatro galego do século XIX

1.1 Historia Literaria: Principais Autores de Teatro, A Súa Obra

Sen dúbida o século XIX é o século, dende o punto de vista literario, de Rosalía, Curros e Pondal. A lñirica é a estrela literaria que máis brilla no rexurdimento, pero a carón destes tres grandes autores, que sós se bastan para encher todo o panorama literario decimonónico, houbo outros literatos que á su asombre, tamén fixeron o seu labor en distintos ámbitos da Literatura Galega

Imos pois dun xeito breve, estudar algúns dos autores dramáticos desta época.

• Antonio Benito Fandiño Martínez:

A casamenteira, obra pola que pasa a ser un dos pioneiros da dramturxia galega, é a primeira peza de teatro publicada en lingua galega. Moi sucitamente, esta obra ten como asunto o tema, tan frecuente nas comedias, dos casamentos pactados e do personaxe que fai de celestina, de mediador no apaña do casorio.

Escribiuna en 1812, estando preso no cárcere de Santiago, era un home rebelde que caricaturizaba sen piedade á sociedade do seu tempo, por todas estas loitas persoais que mantiña acabou os seus días no cárcere.

• Francisco María de la Iglesia

Alternou aproveitadamente as súas tarefas de mestre na Couña coa creación literaria, a investigación arqueolóxica e a experimentación nas actividades agrícolas. Tamén probou sorte na prensa escrita e estivo en postos de responsabilidade en perriódicos e revistas como “El Diario de Galicia”

...